Saarde: – Anay! – dep sabiyler uyansa,
Milletiñ er türlü zorlıqqa dayansa,
Yurtım dep, Qırım dep yüregiñ yansa –
Bu demek Vatandır, Vatandır, Vatan!
Baarde lâleler küpeler taqsa,
Qarşıñda Ayuv-Dağ sozılıp yatsa,
Dağlarda çoqraqlar şırıldap aqsa –
Bu demek Vatandır, Vatandır, Vatan!
Yaylâda çobannıñ qavalı iñlese,
Er saba bülbuller yırını diñleseñ,
Yurtıñdan ayrıluv qayğısın bilmeseñ –
Bu demek Vatandır, Vatandır, Vatan!
Çöllerni dolanıp bol nefes alsañ,
Qırlarğa tırmaşıp boldırsañ, talsañ,
“Zahvat”da öziñçün bir temel salsañ –
Bu demek Vatandır, Vatandır, Vatan!
Atıña atlanıp Salğırdan keçseñ,
Egilip bir yutum suvından içseñ,
Qırq yıllıq asretlik dertinden vazgeçseñ –
Bu demek Vatandır, Vatandır, Vatan!