Ana torpaq, ana torpaq!
Dilə gəldi sazım yenə.
Qoy eşqini varaq-varaq
Ürəyimə yazım yenə...
Sənin qoynun bir asiman-
Dolanmağa xəyal gərək.
Göylərini seyrə çıxan
Bir qocaman qartal gərək.
Ana torpaq! Bəs bu ada
Məni çəkən hikmət nədir?
Sanıram ki, bu dünyada
Sənsiz hər şey əfsanədir.
Sənsiz keçən bircə günü
Neçə min il sanaram mən.
Sənsiz olsam, göy mülkünü,
Yer şarını danaram mən.
Ana torpaq, ana torpaq!
Bir oğluyam doğma yerin,
Arzularım qucaq-qucaq,
Məhəbbətim daha dərin...
Ana torpaq, küləklərin
Rübabımdır, avazımdır.
Bu nəğməkar göy Xəzərin
Ömrüm boyu bir sazımdır.
Sənin qoynun bir güllü yaz,
Nələr yazım bu yaz haqda.
Sənin eşqin vəsf olunmaz
Beş varaqda, on varaqda.
Hələ sənin qucağını
Gəzməmişəm qarış-qarış.
Hələ Ural fəhləsiylə
Şer səsim yarışmamış.
Hələ nəğməm oyatmayıb
Koryakları Amur kimi.
Qələmim də bərkiməmiş
Tayqanın buz dağlarını
Parçalayan dəmir kimi.
Qara dəniz sahilində
Qışda çiçək dərməmişəm.
Ob üstündə xizək sürən
Nen qızını görməmişəm.
Saxalində, Kamçatkada
Olmamışam nə yaz, nə qış.
Karpatların yaz yağışı
Saçlarımı islatmamış.
Çox elləri görməmişəm,
Görməmişəm, bir də nə qəm,
Bu torpağı çox sevirəm,
Öz qəlbimdən, öz canımdan.
Mənim könlüm həyəcanımdan,
Volqanı duy, Kürü dinlə!
Ana torpaq, körpəlikdən
Nəfəs aldım nəfəsinlə.
Ana torpaq, mən sevirəm,
Hər qışımı, hər yazımı.
Mən sevirəm Qafqazımı
Südəmər bir körpə uşaq
Anasını sevən kimi.
Mən sevirəm Muğanımı
Bala tərlan yuvasını
sevən kimi.
Ukraynanı görməsəm də
Dnepri, Şevçenkonu
sevirəm mən.
Arazımda Nizamilər
Füzulilər nəğməsi var.
Volqamdasa Lermontovlar,
Nekrasovlar nəfəsi var.
Ana yer, sən sədəfli saz,
Mən nə deyim bu saz haqda.
Sənin eşqin vəsf olunmaz
Beş varaqda, on varaqda...
Ana torpaq, qüdrətini
Vəsf eləyən şair varmı?
Sənin dərya şeriyyətin
Bir ürəyə sığışarmı?
Bülbül olsam, ömrüm boyu
Bağlarını dolanardım.
Qartal olsam, başı qarlı
Dağlarını dolanardım.
Külək olsam, çöllərinin
Saçlarını darayardım.
Aranına od yağanda
Bir məsrəfə yarayardım.
Günəş olsam, səndən ayrı
Alışmazdım bir an belə.
Bir damla da sayılmazdım
Sənsiz olsam ümman belə.
Bulud olsam, hər düzünə
Bir coşğun çay bəxş edərdim.
Öz eşqimi naxış-naxış
Hər daşına, hər qayana
nəqş edərdim.
Şimşək olsam, dar günündə
Enib yerdə çaxardım mən.
Düşmənini bir andaca
Yandırardım, yaxardım mən.
Şahin olsam, göylərində
Yüz il, min il süzərdim mən.
Sinənə nur səpmək üçün
Ulduzları qanadıma
düzərdim mən.
Yox, ana yer, qələmin də
Öz gücü var, öz adı var.
Şerin, sözün şahinləri
Yoran xəyal qanadı var.
Yox-yox, mənim söz tərlanım
Şimşəklərlə ötüşəcək,
Mənim şer yelkənimə
Dərya gərək, ümman gərək...
Ana torpaq, əzəl gündən
Gül-çiçəkli yazım sənsən.
Ömrüm boyu könül səsim,
Bir də könül sazım sənsən.
Ana torpaq, qüdrətini
Vəsf eləyən şair varmı?
Sənin dərya şeriyyətin
Bir ürəyə sığışarmı?