İnsan gəlir yaşasın dünyada
Özü bilmir ilmə-ilmə qocalır.
Gözün açıb yumur dalbadal
Özü bilmir ilmə-ilmə qocalır.
Axşam olur, səhər gəlir üstünə
Gəlib hey calanır gün-günə
Başlayıb güclü olur ağrı-acılar
Özü bilmir ilmə-ilmə qocalır.
Çox fikri, çox da olur arzusu
Başa düşmür, olmur qorxusu
Heç düşünmür enişi-yoxuşu
Özü bilmir ilmə-ilmə qocalır.
Qaməti də düz dayanmır ǝyilir
Yerişi sağa-sola büdrəyib əyilir
İxtiyar əldən gedir, qoca deyilir
Özü bilmir ilmə-ilmə qocalır.
Bir anlığa özü bildiyini eləyir
Yaxşı olmasını istəyib diləyir
Axır ki, gəlib yetişir son günü
Özü bilmir ilmə-ilmə qocalır.