Qo‘y, ey pari paykar, qadam aylab karam bosh ustina,
Qahru g‘azab tarkin qilib, chin solmag‘il qosh ustina.
Zohid ul oydin ijtinob etsa ne tong, ahbobkim,
Gar tushsa o‘lgay lam’ai xurshid xuffosh ustina.
Izhor etib bedodu kin oyinini beshak manga,
Borsam izidin ul go‘zal tosh otg‘usi tosh ustina.
Hosidlig‘ aylab bu zamon, kim berdi der ahli jahon,
Kiysa yangi xil’at agar qashshoqi qallosh ustina.
Garduni dun zulmu sitam ozoda elga qilg‘usi,
Javru jafo oyinini fosh aylabon fosh ustina.
Bo‘yla muravvatsiz zamon ahli erurkim, ey Avaz,
Gar topsa fursat bergusi og‘u qo‘shub osh ustina.