Düşmüşəm seyd kimi damdə səyyad əlinə,
Bivəfa, qaniçici kafirü cəllad əünə.
Qanımı tökmək üçün əbruyi-xunrizi müdam,
Gör nə xişm ilə alıb xəncəri-fülad əlinə.
Nə səbəbdən bu qədər didələrin qəsdim edər?
Məni məqtul eləməkdən gəlü bir zad əlinə!?
Qoyma zülfi-siyəhin səfheyi-rüxsarə düşə,
Vermə, ey şux, behişti belə Şəddad əlinə.
Dövri-çeşmindəki xalin bəməsəl xatəmdür,
Yetişib hiylə ilə divi-pərizad əlinə.
Qılsın əmani-nəzər mürşidi-ustadi-əzim,
Hacı Mirzayi-Rəhim yetsə bu əfrad əlinə.
Duta gər nəzmi-kəlamında Fəqirin bir eyb,
Əfv qılsın onu kim, düşmüyüb ustad əlinə.