Gönlüme bir câm sundı sâkî-i bezm-i elest
Nice yıllardur yatur meyhâne-yi vahdetde mest
Mest olup meyhânede hâk üzre yatsan gam degül
Himmeti ‘âlî gerek insânun ey dil gönli pest
Fasl-ı tâbistân gelüp irdi o günler kim ola
Ehl-i diller mey-perest ü ehl-i zühd âteş-perest
Yâr bezminden ayak çekmem olursa gam degül
Seng-i ta‘nından rakîbün şîşe-i hâtır şikest
Rûhiyâ olduk giriftâr-ı kemend-i zülf-i yâr
Gayr seyr-i bâğ ider biz künc-i gamda pây-best