Çəkmə, dərdi, ey könül, meyxanədə peymanə çək,
Çəkdiyin peymanəyi pünhan deyil, mərdanə çək.
Yanma narı-firqətə, qərq olma bəhri-möhnətə,
Gir bu dərya içrə sən də, yanə bir dürdanə çək.
Xəncəri-bürran ilə meydana gir cövlanə gəl,
Hər tərəf başlar kəsüb dünya yüzünü qanə çək.
Getdi mürgi-dil, nigarə, duttu zülfündə məqam,
Göndər anı zülfünə lütfeyləyüb bir şanə çək.
Mətləi-Xurşidi-eşq isə əgər mətləb sana,
Öz qatarım, ey Səba, sən, canibi-İranə çək.
Ey Siraci, söylədin bir şeiri-şirin şövqilən,
Eyləsün tənzir pişi-şairi-Şirvanə çək.