Ey sevgili Bakı, solğunsan yenə,
Bir acıyan könül yoxmu dərdinə?
Övladların kimi öksüz qaldınsa,
Mən yanaram, sənə ey yetim anne!
Xəzərin suyunda çox göz yaşım var,
Bağrına yaslanmış dərdli başım var.
Dünyaya gəldim mən — toprağım oldun,
Altaylardan endim — durağım oldun.
Yaşıl çəməninlə, mavi göyünlə,-
Qırmızı gülünlə bayrağım oldun.
Dağlarm mehrabım, daşm minbərim,
Mən sənin adına səcdə eylərim.
Ey qəlbinə matəm bağlayan vətən,
Düşmən qucağında ağlayan vətən,
Əzmimlə mən səni qurtaramazsam
Xalqımla bərabər sən də yan vətən!
Hürr olan imanım — indi qalxamm,
Sənə halal olsun mənim al qanım!
Qorx
Yaxlaşma ey zalım qəhr edər səni,
Qəlbimdən yüksələn fəğanımdan qorx!
Gətirmə yurduma sən dəsisəni,
Hər şeydən pak olan vicdanımdan qorx!
Əsrlərdən bəri viransan demə,
Qarşımda bir fağıt insansan demə,
Kölgəsindən qorxan düşmansan demə,
Bu yılmaq bilməyən imanımdan qorx.
Əzmim bir qılıncdır, xəncər istəməm,
Yurduma yabançı bir ər istəməm,
Sənin kimi əsla rəhbər istəməm,
Mənə yol göstərən Quranımdan qorx!
Heybətli əsrlər aşan Türkəm mən,
Yataqda ölənə şaşan Türkəm mən,
Dünyaya sığmayan daşan Türkəm mən,
Getdikcə böyüyən Turanımdan qorx.